Reisdagje 4

Omdat onze vlucht om 12.40 zou vertrekken zijn we toch bijtijds weggegaan. Het was immers ruim een uur rijden en we konden niet weten hoe rustig het verkeer zou zijn.

De tolweg was vies duur en bij het bijzondere vliegveld kwam een hele donkere lucht aan. De auto inleveren bij Hertz gaat heel snel en voordat we het wisten stonden we om vijf voor elf bij de incheckbalie. De tickets waren gekocht bij Expedia en dan krijg je 1 bevestigingsnummer voor drie vluchten. De vorige vlucht was met United en laten die eikels ons nou niet vrijgegeven hebben voor de volgende maatschappij, Frontier. Het meisje achter de balie was uitermate vriendelijk en dat we niet naast elkaar zouden zitten kon ons eigenlijk niet zoveel schelen. Haar vader had twee jaar in Nederland gewoond en hij sprak Nederlands. Zij daarentegen had wat moeite met de Nederlandse bevestiging die je van Expedia krijgt.

We zijn voor het eerst in een machine geweest die heel hard pufte en snuffelde of wij geen gekke dingen aangeraakt hadden en Willeke kreeg vandaag de special treatment. Maar ook deze mensen waren bijzonder vriendelijk en wij kwamen tot de conclusie dat Colorado – op het dorpje Nederland na – erg mooi is met vriendelijke inwoners maar dat de staat wel een pietsie saai is. Nu zullen we wel alle natuurliefhebbers over ons heen krijgen maar we houden nou eenmaal meer van wat meer leven in de brouwerij. Vliegen met Frontier is overigens ook een aanrader.

Met een half uur vertraging door de regen en storm in Denver, kwamen wij in een zonnig LA aan. Hertz was zo bereikt en de dame die Bill hielp was bijzonder aardig. Ze zijn zelfs even naar een paar kofferbakken gaan kijken want in een gewone auto passen de koffers niet meer na onze nieuwste aanwinst. Daarom toch maar een upgrade genomen en aangekomen bij plekje nummer 40………… leeg! Na zo’n 50 minuten konden we wegrijden in een Cross Over auto. Dat is een auto die tussen een personenwagen en een SUV in zit.

In wat voor een auto je ook rijdt, rondom LA is het altijd een zooitje. Wat een rit van iets meer dan een uur had kunnen zijn, werd anderhalf uur en omdat het allemaal wat langer had geduurd op beide vliegvelden kwamen we pas om half zes in ons hotel aan. HUP snel in slechts een T-shirt naar de Rancho Cucamonga Quakes gereden die in een alleraardigst ballparkje spelen. Het was wat winderig en toen we uitstapten zagen wij iedereen met dekentjes en vesten lopen. Maar in plaats van terug te rijden naar ons hotel hebben we gewoon een leuke trui gekocht. De Quakes verloren met 2-3 van Bakersfield maar het kon de pret niet drukken.

We zitten ons nu al gapend op te warmen in de hotelkamer want het koelde toch wel heel snel af hoor ondanks dat we in Zuid-Californië zitten.

Rancho Cucamonga, 22 mei 2007