De terugreis!

We waren nu gelukkig zó ingecheckt en na een maaltijd van een paar van de KLM bonnen hebben we in de business lounge wat gedronken en gegeten. Sommige mensen vinden het zonde van het geld maar los van de hele ruime plekken word je beter behandeld, kun je gelijk doorlopen bij het boarden, krijg je beter eten, kun je je eigen films uitzoeken, mag je als eerste uitstappen en komen je koffers ook weer als eerste eruit. Al met al blijft 10 uur vliegen een takkeneind maar het is wel erg aangenaam.

Terug in ons eigen land kom je toch een beetje van een koude kermis thuis als je een maand lang – soms wat overdreven – service hebt gehad. De bus naar P3 was zo vol dat we de eerste voorbij moesten laten gaan. De tweede bus stopte een beetje verder dan waar wij stonden en het scheelde niet veel of we hadden ook niet met de tweede bus mee gekund. De chauffeur bleef lekker zitten waar hij zat en werkelijk niemand wachtte hun beurt af of hielp elkaar. Maar ach, we zijn relaxed en de eikel die een koffer op mijn voet zette kon pas als laatste de bus weer uit.

De auto deed het gelukkig in één keer en binnen een poep en een zucht waren we thuis en zat de eerste was in de wasmachine. De derde was hangt nu te drogen en uitgeblust zijn we onszelf wakker aan het houden.

Bedankt voor het lezen van de blog en de leuke reacties die we kregen op de blog en via mail.

San Francisco, 2 juni 09:00 – Amsterdam 3 juni 10:28 – Den Haag 12:45 (03:45 VS tijd) en als we gaan slapen zal het zo’n 21:00 zijn (12:00 VS tijd). Pffffffffffffffffffft Is het nu nog geen 9 uur!

We kijken terug in ieder geval terug op een heerlijke vakantie!

Nog een keer proberen

Zo vandaag zaterdag gaan we het nogmaals proberen om thuis te komen. We zitten al in de BL van NW airlines en die grote Boeing van KLM staat al klaar. Nog anderhalf uur en we gaan, we zitten in het bovengedeelte van het vliegtuig.

Tot in Nederland en dan volgt het laaste stukje van WILLEKE, ha, ha.

Bill

BTW, heeft mijn meissie netjes bijgehouden deze blog nietwaar?!

Extra innings………………..

Je moet alles in je leven een keer meegemaakt hebben dus ook het missen van een vlucht.

Toen William de bevestiging van KLM binnenkreeg een paar maanden geleden, heeft hij direct gebeld om te vragen of 45 minuten overstaptijd op San Francisco voldoende was. Door KLM werd bevestigend geantwoord dus monter en opgetogen stapten wij vanmiddag uit de Alaska Air vlucht en spoedden wij ons naar de International terminal om daar slechts twee dames van KLM de boel op te zien ruimen. Ja, echt waar: De vlucht was 10 minuten vertraagd maar inchecken kun je tot slechts uiterlijk 1 uur voor vertrek van de vlucht doen. Dat kon er ook nog wel bij nadat ik in Seattle aan het einde van de roltrap plat op mijn gezicht was gegaan dwars over mijn koffer heen. William had niks door en toen ik hem riep draaide hij zich om en raapte mijn zonnebril op in plaats van mij.

Enfin, van service bij de KLM incheckbalie in San Francisco hadden ze nog niet gehoord: omdat de eerste dame nogal ongegeneerd riep dat we maar een klacht bij Alaska moesten indienen, ben ik gaan praten met de tweede dame en toen ze door kregen dat we business class “patiënten” waren en dat de reis door KLM zelf was bevestigd en uitgezocht, boden ze aan de supervisor te bellen. Zo gezegd zo gedaan en na even wachten op de supervisor zei hij dat we op de wachtlijst van British Airways konden staan, met een overstap in Londen. Hij zag onze gezichten en hij bood ons zonder aarzelen een gratis nacht in het Hyatt aan, tickets op de vlucht van morgen en $50 aan coupons om te eten op het vliegveld. Nou, dat namen we dan maar aan – ja wat moet je anders – en een uur later stonden we (godzijdank mét bagage) in een Hyatt hotelkamer.

William keek op internet en hij zag dat Oakland Athletics thuis speelden en natuurlijk besloten daar naartoe te gaan. Ze hebben helaas verloren met 2-3 van de Minnesota Twins maar toen wij weggingen – omdat het een rit van 55 minuten is met de BART hebben we het einde van de wedstrijd niet gezien – stond het nog 1-1. Samen met Droef de A's hond liggen wij (jawel) honkbal te kijken.

Het is nu middernacht en zo hebben wij de vakantie een dagje verlengd, extra innings zogezegd!!

San Francisco, 1 juni 2007

Mooi afscheid!

Het was alweer een stralende dag en het heerlijke weer deed ons vergeten dat het de laatste dag van onze vakantie was. Ja, morgen telt ook nog maar dát is voornamelijk een reisdag.

Om 1 uur zaten we op de Champagne Lady voor een 2 uur durende cruise over lake Union en lake Washington. We zagen het huis van Bill Gates, de house boats van Seattle en natuurlijk ook het floating home uit de film Sleepless in Seattle. Dit alles in de stralende zon en het briesje van het varen. We hebben trouwens een bald eagle gezien, maak de foto maar eens wat groter dan kun je het bewijs zien.

Na twee uur varen liepen we op ons gemak naar Elliot’s Oister bar en hebben samen een dozijn heerlijke oesters naar binnen geslobberd. Via ons hotel om onze trui te pakken voor de wedstrijd tussen de Texas Rangers en de Seattle Mariners. Voor zover wij weten is hij géén familie maar het is wel grappig om de naam Teixeira op de borden te zien.

We hebben Thais gegeten in het ballpark en we hebben op lekkere zachte stoeltjes naar een leuke wedstrijd gekeken. De Mariners wonnen met 5-9 en dat maakte de laatste avond hier nog leuker.

We hebben besloten dat we de koffers morgenochtend inpakken. Nu maar hopen dat we het maximum gewicht niet overschrijden want we hebben weinig tijd om nog een tas te kopen of een pakje op te sturen ;)

Seattle, 31 mei 2007

Water, bootje, zon: een formule voor simpel relaxen!

Zoals we ook al verwacht hadden werden wij heerlijk uitgeslapen wakker. De kamer is lekker donker en het hele hotel ademt rust uit. Toen ik wilde gaan douchen hoorden wij ineens een serene mannenstem zeggen: Lady’s and gentlemen, we are testing the alarm system. When you hear an alarm, please don’t worry because this is a test. Een half uurtje later zei hij hetzelfde en het kwam eigenlijk wel kalmerend over. We hebben op dit moment geen negatieve dingen kunnen ontdekken en hebben het hier prima.

Buiten bleek het werkelijk heerlijk weer te zijn en via een Borders, Barnes & Nobles en de Pikes public market zijn we teruggelopen naar het water. Daar kochten we twee kaartjes voor de haven rondvaart en daar kwam ik erachter dat ik mijn credit card kwijt was. De laatste keer dat ik hem gebruikte was bij Elliot’s – waar we naast stonden – en het bleek dat ze hem netjes voor me bewaard hadden. Dat was natuurlijk een heerlijke lunch waard die ik betaalde met mijn net teruggevonden CC.

De rondvaart was leuk en we weten nu zeker dat we deze nooit gedaan hebben. We weten nu ook eindelijk waar Frasier gewoond zou moeten hebben maar dat zijn appartement nooit echt uitgekeken kan hebben over de Space Needle, de skyline én Mount Rainier. Zien jullie die drie zendmasten op de foto? Halverwege de linker zendmast zou zijn appartement geweet moeten zijn hahahahaha.

Na een uur heerlijk in de zon te hebben rondgedobberd zijn we even gaan afkoelen in het hotel. Daarna ben ik gaan winkelen en ging Bill op zoek naar een gezellige sportsbar. Hij is wel geslaagd, ik niet. Voor diegenen die in de Poll hebben aangegeven dat ik meer dan 1 pakje en 1 paar schoenen zou gaan kopen: Fout! Ik heb 1 pakje en géén schoenen, of je moet mijn knalgele teenslippers meetellen.
Jay, de barkeeper van Pyramid brew, heeft een film (clutch the movie) gemaakt en kent een aantal Nederlanders. Grappig dat er toch een boel Amerikanen zijn die Nederland wél kennen. Ook deze vakantie hebben we er weer meerdere meegemaakt die iets verder kwamen dan Amsterdam.

Het is nu half tien en het is de één na laatste avond hier in Seattle. Morgen nog een wedstrijd van de Mariners en dan vrijdag naar huis. Maar eerst morgen weer lekker het water op!

Seattle, 30 mei 2007

Seattle by night

Vandaag hebben we weer gewinkeld en de Mall in Belleview was een prettige afwisseling op de Malls die we al gezien hebben in de VS. Tja, als je binnenkomt en er zit iemand op een vleugel te pingelen dan weet je dat je in een Mall bent die minder van de gebruikelijke winkelketens herbergt. William is bij Timberland en bij Eddy Bauer geslaagd en ik ga morgen een paar uur Macy’s in zonder William.

Ik heb eindelijk een Tweety Pyjama – ja ja ja ja ik wordt 43 ik weet ‘t – gevonden die ze bij de Loony Toon Store in Six Flags niet hadden. Gelijk ook maar twee met de beeltenis van Thumper meegenomen. Ik hoop dat ik écht nooit in het ziekenhuis terecht kom want dan moet William op zoek naar normaal nachtgoed voor mij hahahahaha.

Het hotel is mooi en de service is uitmuntend. Jullie moeten eigenlijk gewoon eens op de website van hotel 1000 kijken want uitleggen hoe het eruit ziet is niet gemakkelijk. Over de service: De weegschaal in de badkamer deed het niet en dat is handig als we de koffers gaan inpakken. Op weg naar buiten zeiden we dat even tegen de front desk en toen we terugkwamen van het eten was de weegschaal gerepareerd, het bed opengeslagen, de weersverwachting stond op een kaartje op het bed, de muziek stond weer aan, de kopjes die wij voor thee hadden gebruikt waren vernieuwd en ook de thee was weer aangevuld.

Het restaurant - Elliot's Oyster bar - waar wij een paar jaar geleden ook aten kon ik zó weer terugvinden en ook nu nog is het eten zo heerlijk dat we er waarschijnlijk deze week nog wel één of twee keer terugkomen.

Zojuist een bad genomen dat gevuld wordt vanuit het plafond en volgens Bill is de douche ook erg lekker. Ja, dit is een hotel waar we de laatste drie nachten graag en met veel plezier zullen doorbrengen! En mochten jullie denken: wat betekent de kop dan? Nou niets, wij zien vrijwel geen enkele stad by night dus ook Seattle niet en zéker niet met zo’n heerlijke kamer als dit.

Seattle, 29 mei 2007

Aftellen.................

Na 3 ½ uur rijden kwamen we bij een overvolle Premium Outlet Mall aan waar ik eindelijk slaagde voor mijn eerste pakje! Helaas nog geen schoenen maar de vakantie is nog niet over dus er is nog hoop voor mij en voor de poll-deelnemers.

We hebben eerlijk gezegd niet veel méér gedaan dan gewinkeld – waar op zich niets mis mee is – ware het niet dat alle winkels nu een beetje op elkaar gaan lijken. We zijn beland in Lynnwood, vlak boven Seattle zodat we morgen even langs Belleview Mall en langs de Silverdale outlet kunnen rijden om Timberland schoenen op te pikken en om te kijken of we nog iets aan de pakjes/schoenen poll kunnen toevoegen. Daarna stoppen we écht met winkelen en gaan we weer wat ondernemen.
We zitten nu lekker op de hotelkamer tv te kijken en te internetten. Kortom: een heel gewone maandag-
avond voor de
Teixeiraatjes.

Natuurlijk zijn we nu vlak bij Seattle en gaan we nog een heleboel doen maar het heeft toch een beetje een gevoel van aftellen zo die laatste dagen. Nog minder dan een week en dan zitten we weer op het werk brrrrrrrrrrrrr…………

Lynnwood, 28 mei 2007