Eerste keer in Chicago, wat zal het geweest zijn.......1997? Ik op het internet zoeken naar een goede sportbar en ja hoor een goede en een stel alternatieven gevonden. Om 7 uur zou MJ en zijn Bulls beginnen. Wij naar de eerste, tja de cabel is out, met de taxi naar de tweede, leeg. Naar de derde, leeg. Nou, ik geloof dat ik wel 5 sportbars gezien heb en nergens zat een hond. Dan kan je net zo goed op je hotelkamer gaan kijken, leuk wat van Chicago gezien en 100 dollar lichter aan taxikosten.
Volgende dag loop ik twee keer de hoek om en daar was Mother Hubbard's, de beste sportsbar van Chicago, kwam alleen niet in de lijstjes voor. We komen er nog altijd.
donderdag 29 maart 2007
dinsdag 27 maart 2007
Twee dagen Chicago
Wat er allemaal te doen is in Chicago kan je in de vorige entry lezen maar één ding is zeker, let je op Martine! Op 16 mei zitten wij bij de White Sox tegen de MFY om 7:10 ontzettend voor de Sox te zijn.
Hotel: Hilton Garden Inn Chicago Downtown/Magnificent Mile
Tickets: Section 540, row 20, seat 17-18
Vervoer: Chicago Transit Authority
Wanneer: 16 en 17 mei 2007
Weer: TWC
Hotel: Hilton Garden Inn Chicago Downtown/Magnificent Mile
Tickets: Section 540, row 20, seat 17-18
Vervoer: Chicago Transit Authority
Wanneer: 16 en 17 mei 2007
Weer: TWC
zondag 25 maart 2007
Top 5 Steden
Aangezien ik gek ben op lijstjes ga ik jullie er de komende weken zo nu en dan mee ‘vervelen’. Vandaag de eerste, eigenlijk de tweede aangezien ik ook de “Beste Food & Drink” heb gedaan maar dit worden echter top 5’s.
Vandaag dus “Steden”.
Vandaag dus “Steden”.
- New York, werkelijk een fantastische stad. We zijn er in alle jaargetijden geweest, winter in Central Park is great net zoals de lente en herfst. Maar blijf er weg in de zomer. Zo vies benauwt. Ze hebben er alles, o.a een heel fout baseball team. We hebben er plays gezien, gewinkeld, buurten 'ontdekt' en ga zo maar door. Om half twaalf uit een musical komen Times Square oplopen en alles is gewoon nog open en een berg mensen...... onvoorstelbaar. Nu ja, er is zoveel te doen in NY klik maar op de link en als je de kans hebt, GAAN!
- San Francisco, stad van de Golden Gate Bridge, stad van de steile straatjes, de Cable car, Fisherman's Wharf, Alcatraz, China Town, Pier 39, de Japanse tuin, echt dit is nog maar het begin, kijk hier maar eens.
- Chicago, de enige stad ter wereld waar het water de verkeerde kant op stroomt. De stad waar ik zo stom ben geweest om niet die fantastische T met MJ's achievements te kopen bij NikeTown. De stad waar Willeke haar fluffy verslaving 'begonnen' is. De stad waar ook zoveel te doen is.
- San Diego, tis de sfeer die het hem doet in San Diego, altijd relaxt, we zijn er al een paar keer geweest maar je schakelt automatisch een paar tempo's terug, Misschien omdat het op een steenworp van Mexico ligt, ik weet het niet maar het bevalt er ons altijd prima. O ja, er is zat te doen hoor.
- Boston, alsof je Europa nooit verlaten hebt zo ziet het eruit.
zaterdag 24 maart 2007
Field of Dreams
Daar gaan we eindelijk naar toe. De movie site van de film dan. Tis niet meer dan een aangelegd baseball field midden tussen de maïsvelden waar Kevin Costner "is this heaven? No this is Iowa" zijn droom laat uitkomen. De beste baseball film ooit gemaakt en ik wilde er al een hele tijd langs.
Het probleem was altijd dat het nooit op de weg ergens naartoe was dus hebben we er deze keer maar voor gezorgd dat het ergens op weg naartoe was.
Wanneer: 15 mei 2007
Weer: TWC
Het probleem was altijd dat het nooit op de weg ergens naartoe was dus hebben we er deze keer maar voor gezorgd dat het ergens op weg naartoe was.
Wanneer: 15 mei 2007
Weer: TWC
woensdag 21 maart 2007
Beste Food & Drink
- Beste Ballparkfood: Boog's Barbecue (John Wesley "Boog" Powell: voormalig Orioles firstbaseman tweevoudig Worldserie's winner 1966 en 1970) zijn Pit Beef is onovertroffen.
- Beste Burger: Eerste reis naar de VS een restaurantje op de weg tussen Miami en Key West. Gezeten in de zon uitkijkend over al die prachtige kleuren blauw van de zee daar. Beste burger ooit.
- Beste Buffalo wings: de sportsbar van het Sheraton in New York (7th Avenue on 53rd Street) precies zuur en heet genoeg. Perfect!
- Beste Chinees: Een zaakje in Chinatown San Francisco. Vol met Chinezen en twee blanke toeristen (wij dus). Heerlijk gegeten al sla je me dood wat. Tis het achtste restaurant aan je rechterhand als je de poort van Chinatown door bent. Die met die Duck in het raam. Ha, ha.
- Beste Chips: Ketlle Cooked van Lays, jammer genoeg hier niet verkrijgbaar.
- Beste Domestic Beer: Sam Adams, heerlijke volle smaak en een prachtige roodbruine kleur. Van het vat proberen!
- Beste Italiaan: Olive Garden al kan ik me niet voorstellen dat er bv in little Italy Balmer geen betere te vinden is. In mei proberen.
- Beste Koffie: Starbucks al vind ik het ook overhyped. Ander pluspunt van Starbucks: ze hebben er Wifi.
- Beste Lobster: de Barking crab al was het alleen al vanwege de steen.
- Beste Mix: Jim Beam en Coke. Neem een niet te groot glas, veel ijs, weinig Cola en Jim Beam.
- Beste Ontbijt: Cheyenne Diner in NY. Zit op 411 9th Ave (Cross Street: 33rd Street) vlakbij de Garden. Ik ben er nog niet geweest zonder dat er niet minstens twee tafeltjes vol met agenten zaten.
- Beste Pretzel: de cinnamon pretzels at CY. Kan je Willeke voor wakker maken. Er is maar één kraampje en het zit beneden onder de stands.
- Beste Prijs/kwaliteit: Outback, ze hebben de goede gewoonte om een tweede biertje in het ijs naast je te zetten. Go and see for yourself.
- Beste Softdrink: Mountain Dew die ik en tot grote ergernis van Willeke maar consequent Mountain Drew blijf noemen.
- Beste Steak: Ruth's Chris, de Filet sizzelt zo van de broiler je bord op.
- Beste Vietnamees: Geen idee hoe het heet maar zet mij in Boston neer en ik loop er zo naartoe. Willeke verteld begin mei wel hoe die heet.
- Beste Water: Alles eigenlijk buiten kraanwater met uitzondering van Cambridge waar ze een fortuin aan de zuiveringsinstallatie hebben uitgegeven. Wij hebben vaak Poland Spring.
- Beste Wraps: Een onooglijk zaakje dat wij tegenkwamen in California op een kustweg richting San Diego. Vol met Mexicanen en voortreffelijke wraps.
- Beste IJs: Tom (Ben) & Jerry's. De helft goedkoper dan hier.
- Beste Zalm: Chinook salmon gegrild in een van de vele restaurants overlooking the water in Seattle. Gaan we zeker weer doen in mei.
Feel free to ad your own in reacties!
zaterdag 17 maart 2007
Hoosier State
Is de bijnaam voor Indiana. Een Hoosier is een blanke boer zonder slaven, tenminste zo is de naam oorspronkelijk ontstaan waarschijnlijk uit het Indiaans (Appalachian). Hedentendage is het ook de bijnaam voor teams van de Indiana University en natuurlijk van de Oscar winnende film met Gene Hackman over een Indiana high school basketball team. Een van Indiana's beroemste sportmensen is Larry Bird die zichzelf met trots "A hick from French Lick" noemde. Hick staat in dit geval voor boerenpummel en French Lick is een gat ergens in Indiana.
Op naar Indianapolis de hoofdstad van Indiana voor een middagwedstrijd tussen de Indians en de Bats. Indianapolis is ook de stad van de Indiana Pacers en Rick Smits. De tot nu toe enige Nederlander die jarenlang op een hoogste niveau speelde in de NBA. Een sport die in de jaren negentig met o.a. Michael Jordan, die dacht dat hij baseball wel even kon oppakken bij de Chicago Sox, zeer de moeite waard was maar vandaag de dag een HipHop festival is vol met 'in your face' types.
De stad moet niet onaardig zijn met een mooi centrum, een Canal Walk en een mooie mall waarin in iedergeval een Field of Dreams zit. We hebben een hotel genomen met twee restaurants want ik heb zo'n vermoeden dat dit zo'n typisch midwesten stad is waar op zondag na zes uur alles uitgestorven is. We gaan het zien.
Dit is overigens weer een overnachting op punten, ditmaal vanuit de Hilton groep. Is een prima systeem en ik kan iedereen aanraden die in 'ketens' overnacht onmiddelijk een kaart aan te vragen. Voor elke overnachting krijg je een bepaald aantal punten en wanneer je voldoende punten hebt lever je die in tegen een gratis overnachting. Wij hebben er één van het Holiday Inn, het Sheraton, het Marriott en het Hilton. Deze reis hebben we 4 overnachtigingen voor nop.
De volgende dag wordt een flinke rijdag (5 uur) op weg naar Dyersville waar we overnachten in Davenport. Dit is één van de Quad cities en daar is wat te doen om zeven uur.
Hotel: het Hilton en nog niet bekend.
Wanneer: 13 en 14 mei 2007
Weer: TWC
Op naar Indianapolis de hoofdstad van Indiana voor een middagwedstrijd tussen de Indians en de Bats. Indianapolis is ook de stad van de Indiana Pacers en Rick Smits. De tot nu toe enige Nederlander die jarenlang op een hoogste niveau speelde in de NBA. Een sport die in de jaren negentig met o.a. Michael Jordan, die dacht dat hij baseball wel even kon oppakken bij de Chicago Sox, zeer de moeite waard was maar vandaag de dag een HipHop festival is vol met 'in your face' types.
De stad moet niet onaardig zijn met een mooi centrum, een Canal Walk en een mooie mall waarin in iedergeval een Field of Dreams zit. We hebben een hotel genomen met twee restaurants want ik heb zo'n vermoeden dat dit zo'n typisch midwesten stad is waar op zondag na zes uur alles uitgestorven is. We gaan het zien.
Dit is overigens weer een overnachting op punten, ditmaal vanuit de Hilton groep. Is een prima systeem en ik kan iedereen aanraden die in 'ketens' overnacht onmiddelijk een kaart aan te vragen. Voor elke overnachting krijg je een bepaald aantal punten en wanneer je voldoende punten hebt lever je die in tegen een gratis overnachting. Wij hebben er één van het Holiday Inn, het Sheraton, het Marriott en het Hilton. Deze reis hebben we 4 overnachtigingen voor nop.
De volgende dag wordt een flinke rijdag (5 uur) op weg naar Dyersville waar we overnachten in Davenport. Dit is één van de Quad cities en daar is wat te doen om zeven uur.
Hotel: het Hilton en nog niet bekend.
Wanneer: 13 en 14 mei 2007
Weer: TWC
woensdag 14 maart 2007
Verder
Dit is weer een gedeelte waar we nog nooit zijn geweest, net zoals Atlanta, dus ik heb er nog geen verhalen over enkel nog maar verwachtigen.
Ok waar zijn we gebleven met de route, Cincinnati meen ik, alweer twee weken geleden dat ik voor het laatst verteld heb over de te volgen route. We gaan verder met een klein rondje midwest met als een van de hoogtepunten het Louisville Slugger Museum & Factory.
We beginnen echter in Lexington, KY. Het is een prachtige heuvelachtige omgeving waar zich het Kentucky Horse Park bevind, iets om zeker te bezoeken als je van paarden houdt. Na zeven uur p.m. moet hier iets te doen zijn.
De volgende dag rijden we een uurtje door naar Louisville voor een bezoek aan het Kentucky Derby Museum en het al genoemde Slugger Museum waarvan ik al een prachtige cap heb met dank aan "Hardrock".
Gek maar laten ze nu ook Bats in Louisville hebben..... nu ja dan hebben we 's avonds ook wat te doen.
Hotel: HI Express met de punten en het Louisville Marriott Downtown zonder.
Tickets: Niet nodig.
Vervoer: Hertz
Wanneer: 11 en 12 mei 2007
Weer: TWC
Ok waar zijn we gebleven met de route, Cincinnati meen ik, alweer twee weken geleden dat ik voor het laatst verteld heb over de te volgen route. We gaan verder met een klein rondje midwest met als een van de hoogtepunten het Louisville Slugger Museum & Factory.
We beginnen echter in Lexington, KY. Het is een prachtige heuvelachtige omgeving waar zich het Kentucky Horse Park bevind, iets om zeker te bezoeken als je van paarden houdt. Na zeven uur p.m. moet hier iets te doen zijn.
De volgende dag rijden we een uurtje door naar Louisville voor een bezoek aan het Kentucky Derby Museum en het al genoemde Slugger Museum waarvan ik al een prachtige cap heb met dank aan "Hardrock".
Gek maar laten ze nu ook Bats in Louisville hebben..... nu ja dan hebben we 's avonds ook wat te doen.
Hotel: HI Express met de punten en het Louisville Marriott Downtown zonder.
Tickets: Niet nodig.
Vervoer: Hertz
Wanneer: 11 en 12 mei 2007
Weer: TWC
zondag 11 maart 2007
Winneke Remmerswaal 2
Een paar jaar geleden zat ik in Pickles Pub, recht tegenover de Yard, naar een uitwedstrijd tegen Texas te kijken en Melvin Mora sloeg een homerun. Wij allemaal tegen de TV schreeuwen en aan mij hoor je natuurlijk dat ik geen Amerikaan ben. Vraagt een man naast me ineens “where you from?”.
Ik vertellen dat ik Nederlander ben en hoe het komt dat ik een O’s fan ben. Heel verhaal, we drinken wat biertjes erg gezellig en hij vraagt ineens of ik Win Remmerswaal ken….. Ja, die ken ik natuurlijk, sterker nog ik heb hem in de jeugd nog wel met Wassenaar tegen VUC zien spelen, en dat het zo jammer was dat hij het maar 2 jaar bij de Sox heeft volgehouden.
Zegt hij, zijn naam is Ed Kenney (de toenmalige director baseball administration for the Orioles) ik ben degene die er voor gezorgd heeft dat hij terug naar Nederland kon gaan. Oeps, vertel: Win had arm problemen en moest terug naar AA Bristol aangezien het niet meer ging in Boston. Alleen hij kwam maar niet.
Loopt Kenney, die daar de business manager is, op een middag een bar in en de barkeeper zegt tegen hem of hij weet dat één van zijn spelers hier al vier dagen zit. Kenney zegt dat hij geen spelers mist maar de barkeeper wijst op Remmerswaal, hij daar en Remmerswaal was terecht.
De volgende middag komt Winneke eindelijk binnen en Ed zegt dat hij Boston moet bellen, duurde 2 minuten en hij was met onmiddellijke ingang released, hij kon gaan. Volgens Kenney leek Remmerswaal er totaal niet mee te zitten.
Hij vertelde nog dat Win zijn grootste probleem was dat hij niet met de druk kon omgaan en daardoor een drankprobleem en waarschijnlijk nog wat meer had ontwikkeld. Gezien zijn latere problemen kan ik me er iets bij voorstellen.
Ik vertellen dat ik Nederlander ben en hoe het komt dat ik een O’s fan ben. Heel verhaal, we drinken wat biertjes erg gezellig en hij vraagt ineens of ik Win Remmerswaal ken….. Ja, die ken ik natuurlijk, sterker nog ik heb hem in de jeugd nog wel met Wassenaar tegen VUC zien spelen, en dat het zo jammer was dat hij het maar 2 jaar bij de Sox heeft volgehouden.
Zegt hij, zijn naam is Ed Kenney (de toenmalige director baseball administration for the Orioles) ik ben degene die er voor gezorgd heeft dat hij terug naar Nederland kon gaan. Oeps, vertel: Win had arm problemen en moest terug naar AA Bristol aangezien het niet meer ging in Boston. Alleen hij kwam maar niet.
Loopt Kenney, die daar de business manager is, op een middag een bar in en de barkeeper zegt tegen hem of hij weet dat één van zijn spelers hier al vier dagen zit. Kenney zegt dat hij geen spelers mist maar de barkeeper wijst op Remmerswaal, hij daar en Remmerswaal was terecht.
De volgende middag komt Winneke eindelijk binnen en Ed zegt dat hij Boston moet bellen, duurde 2 minuten en hij was met onmiddellijke ingang released, hij kon gaan. Volgens Kenney leek Remmerswaal er totaal niet mee te zitten.
Hij vertelde nog dat Win zijn grootste probleem was dat hij niet met de druk kon omgaan en daardoor een drankprobleem en waarschijnlijk nog wat meer had ontwikkeld. Gezien zijn latere problemen kan ik me er iets bij voorstellen.
woensdag 7 maart 2007
Winneke Remmerswaal 1
Ver weg van Fenway Park
Door HENNY HAGGEMAN
Woensdag 14 september 2005 - DEN HAAG – Win Remmerswaal! (51) was de eerste Nederlandse honkballer die speelde in de Major League. Zittend in een rolstoel in een Haags verzorgingshuis is Fenway Park, de thuisbasis van de Boston Red Sox, ver weg.
Win Remmerswaal kijkt in zijn kamer in het Haagse verzorgingshuis Sammersburg niet naar het WK honkbal. De oud-pitcher van de Boston Red Sox houdt zich afzijdig van het evenement dat in Nederland wordt gehouden, omdat hij vindt dat de beste honkballers van de wereld niet op het WK spelen maar in de Amerikaanse Major League.
Dat zegt althans zijn vader Jaap (80) die zijn enige nog in leven zijnde –maar slecht aanspreekbare– zoon tweemaal per week bezoekt. De enige visite (jaarlijks met kerst) die Remmerswaal verder krijgt, is van zijn dochter uit een huwelijk met een Italiaanse. De wereld van de man die als eerste Nederlander speelde in het Amerikaanse honkbalwalhalla, is klein sinds hij in 1997 met een hersenbeschadiging uit een coma ontwaakte.
De vier zonen Remmerswaal waren begin jaren zestig nauwelijks weg te slaan van het honkbalveld van Wassenaar, dat vlak achter het ouderlijk huis ligt. ’Winneke’ (de derde in de rij, geboren in 1954 en vernoemd naar Winston Churchill) werd het fenomeen. Op zijn achttiende debuteerde de werper van het Haagse Storks in Oranje, twee jaar later tekende hij een onbereikbaar geacht contract in de Verenigde Staten.
In de VS werd Remmerswaal al snel getypeerd als ’flaky’, vrij vertaald: grillig buitenbeentje. Als speler van de Red Sox maakte hij zich onsterfelijk in de aanloop naar de wedstrijd tegen de New York Yankees. In de Big Apple versliep Remmerswaal zich in het spelershotel. Hij besloot een taxi te nemen naar het stadion. De chauffeur zette echter koers naar het Shea-stadion, waar die dag de Jets een American football-wedstrijd zouden spelen. Remmerswaal kwam er pas in de kleedkamer achter dat hij verkeerd zat.
Remmerswaal zou over twee periodes (in 1979 en 1980) in totaal slechts 22 wedstrijden in de Major League spelen voor Boston Red Sox. Hij kon het niveau aan zonder uit te blinken, maar een peesontsteking in zijn werparm zorgde al in 1980 voor een vroegtijdig einde van zijn Amerikaanse carrière. De pitcher kon zijn snelle bal niet meer gooien. „Hij rook aan het sterdom en vertoefde een moment tussen de groten der aarde“, zegt zijn vader. „Maar toen hij het grote geld wilde binnenhalen, liep het mis.
Ik heb hem ook nooit op Fenway Park, thuishaven van de Red Sox, zien spelen. Voordat ik hem kon bezoeken, was Wins Amerikaanse carrière ineens voorbij.“ Zonder fast ball kon Remmerswaal nog wel in Italië terecht bij Parma, waar hij trouwde. Later werd hij er coach.
Toen kwam het verval. Hij scheidde van zijn Italiaanse vrouw en keerde terug naar Nederland, waar hij onderdeel werd van het drama van de familie Remmerswaal. Binnen een tijdsbestek van tien jaar verloor vader Remmerswaal behalve zijn vrouw ook zijn zonen Harry, Hans en Jerry.
Win is de enige die de dans ontsprong, maar ook hem trof het noodlot. Hij raakte aan de drank en begon een zwervend bestaan te leiden. Zijn levensstijl resulteerde in een dubbele longontsteking, uitmondend in pleuritis. De oud-honkballer was pas 42 jaar toen hij in coma raakte. Hij werd opgegeven, maar ontwaakte drie weken later met een hersenbeschadiging.
De eens gevierde werper zit nu in een rolstoel, heeft moeite met eten en communiceert moeilijk. „Hij is ver weg van Fenway Park“, zegt zijn vader, die net als zijn enig overgebleven zoon berust in zijn lot.
Door HENNY HAGGEMAN
Woensdag 14 september 2005 - DEN HAAG – Win Remmerswaal! (51) was de eerste Nederlandse honkballer die speelde in de Major League. Zittend in een rolstoel in een Haags verzorgingshuis is Fenway Park, de thuisbasis van de Boston Red Sox, ver weg.
Win Remmerswaal kijkt in zijn kamer in het Haagse verzorgingshuis Sammersburg niet naar het WK honkbal. De oud-pitcher van de Boston Red Sox houdt zich afzijdig van het evenement dat in Nederland wordt gehouden, omdat hij vindt dat de beste honkballers van de wereld niet op het WK spelen maar in de Amerikaanse Major League.
Dat zegt althans zijn vader Jaap (80) die zijn enige nog in leven zijnde –maar slecht aanspreekbare– zoon tweemaal per week bezoekt. De enige visite (jaarlijks met kerst) die Remmerswaal verder krijgt, is van zijn dochter uit een huwelijk met een Italiaanse. De wereld van de man die als eerste Nederlander speelde in het Amerikaanse honkbalwalhalla, is klein sinds hij in 1997 met een hersenbeschadiging uit een coma ontwaakte.
De vier zonen Remmerswaal waren begin jaren zestig nauwelijks weg te slaan van het honkbalveld van Wassenaar, dat vlak achter het ouderlijk huis ligt. ’Winneke’ (de derde in de rij, geboren in 1954 en vernoemd naar Winston Churchill) werd het fenomeen. Op zijn achttiende debuteerde de werper van het Haagse Storks in Oranje, twee jaar later tekende hij een onbereikbaar geacht contract in de Verenigde Staten.
In de VS werd Remmerswaal al snel getypeerd als ’flaky’, vrij vertaald: grillig buitenbeentje. Als speler van de Red Sox maakte hij zich onsterfelijk in de aanloop naar de wedstrijd tegen de New York Yankees. In de Big Apple versliep Remmerswaal zich in het spelershotel. Hij besloot een taxi te nemen naar het stadion. De chauffeur zette echter koers naar het Shea-stadion, waar die dag de Jets een American football-wedstrijd zouden spelen. Remmerswaal kwam er pas in de kleedkamer achter dat hij verkeerd zat.
Remmerswaal zou over twee periodes (in 1979 en 1980) in totaal slechts 22 wedstrijden in de Major League spelen voor Boston Red Sox. Hij kon het niveau aan zonder uit te blinken, maar een peesontsteking in zijn werparm zorgde al in 1980 voor een vroegtijdig einde van zijn Amerikaanse carrière. De pitcher kon zijn snelle bal niet meer gooien. „Hij rook aan het sterdom en vertoefde een moment tussen de groten der aarde“, zegt zijn vader. „Maar toen hij het grote geld wilde binnenhalen, liep het mis.
Ik heb hem ook nooit op Fenway Park, thuishaven van de Red Sox, zien spelen. Voordat ik hem kon bezoeken, was Wins Amerikaanse carrière ineens voorbij.“ Zonder fast ball kon Remmerswaal nog wel in Italië terecht bij Parma, waar hij trouwde. Later werd hij er coach.
Toen kwam het verval. Hij scheidde van zijn Italiaanse vrouw en keerde terug naar Nederland, waar hij onderdeel werd van het drama van de familie Remmerswaal. Binnen een tijdsbestek van tien jaar verloor vader Remmerswaal behalve zijn vrouw ook zijn zonen Harry, Hans en Jerry.
Win is de enige die de dans ontsprong, maar ook hem trof het noodlot. Hij raakte aan de drank en begon een zwervend bestaan te leiden. Zijn levensstijl resulteerde in een dubbele longontsteking, uitmondend in pleuritis. De oud-honkballer was pas 42 jaar toen hij in coma raakte. Hij werd opgegeven, maar ontwaakte drie weken later met een hersenbeschadiging.
De eens gevierde werper zit nu in een rolstoel, heeft moeite met eten en communiceert moeilijk. „Hij is ver weg van Fenway Park“, zegt zijn vader, die net als zijn enig overgebleven zoon berust in zijn lot.
zondag 4 maart 2007
Verzamelen 2
Niet alleen koelkastmagneetjes en caps (ik noem het petjes) komen mee vanuit de VS. Nee, van iedere wedstrijd die we zien wil ik (Willeke dus) iets leuks hebben en het liefst zacht en aaibaar.
Toch is deze verzamelwoede niet uit mijzelf ontstaan. Nee, die is ontstaan omdat Bill en ik het een keer op ons heupen kregen. Wij waren die middag naar Michael Jordan’s restaurant
in Chicago geweest en daar zag ik een schattig beertje met een T-shirt aan waarop het logo van het restaurant stond. Toen Bill en ik die avond kribbig waren en Bill na een uurtje terugkwam was het eerste dat ik om de hoek van de deur zag verschijnen: mijn eerste knuffelbeer en ik noemde hem William. Diezelfde vakantie kocht William voor mij een bean-bag-bear van de Boston Celtics (Beiden rechts op foto).
Een flinke tijd waren deze twee beren te enigen op de boekenplanken in onze slaapkamer. Maar zo voorzichtig aan kocht ik bij iedere wedstrijd meestal een “fluffy” mascotte maar soms ook een bal of een ijsje in een helm. De helmpjes worden zorgvuldig schoongemaakt en alles staat netjes geordend op kleur op de planken.
Omdat Bill en ik ook wel eens naar ballparks gaan die we al eens gezien hebben, ben ik begonnen met het verzamelen van pins. Deze prijken op mijn fototas maar omdat deze binnenkort vol zit moet ik er iets anders op verzinnen. Hebben jullie leuke ideeën?
En er zijn nog meer verzamelingen te vinden in ons huis, maar die bewaren we tot de volgende keer………
Toch is deze verzamelwoede niet uit mijzelf ontstaan. Nee, die is ontstaan omdat Bill en ik het een keer op ons heupen kregen. Wij waren die middag naar Michael Jordan’s restaurant
in Chicago geweest en daar zag ik een schattig beertje met een T-shirt aan waarop het logo van het restaurant stond. Toen Bill en ik die avond kribbig waren en Bill na een uurtje terugkwam was het eerste dat ik om de hoek van de deur zag verschijnen: mijn eerste knuffelbeer en ik noemde hem William. Diezelfde vakantie kocht William voor mij een bean-bag-bear van de Boston Celtics (Beiden rechts op foto).Een flinke tijd waren deze twee beren te enigen op de boekenplanken in onze slaapkamer. Maar zo voorzichtig aan kocht ik bij iedere wedstrijd meestal een “fluffy” mascotte maar soms ook een bal of een ijsje in een helm. De helmpjes worden zorgvuldig schoongemaakt en alles staat netjes geordend op kleur op de planken.
Omdat Bill en ik ook wel eens naar ballparks gaan die we al eens gezien hebben, ben ik begonnen met het verzamelen van pins. Deze prijken op mijn fototas maar omdat deze binnenkort vol zit moet ik er iets anders op verzinnen. Hebben jullie leuke ideeën?
En er zijn nog meer verzamelingen te vinden in ons huis, maar die bewaren we tot de volgende keer………
Autohuur
Ok, hier wat praktische tips voor degene die besluit de VS per auto te doen en een verhaaltje voor iedereen.
Tip 1: Huur niet kleiner dan een Full Size .
De meeste gaan 3 of 4 weken en al die tijd is zo'n auto min of meer je huis. Je brengt er aardig wat tijd per dag in door en geloof mij dat wil je niet in een economy car doen. Het prijsverschil is niet groot en je hebt een veel betere en ruimere wagen als je voor een Full Size of hoger gaat.
”Maar de benzine dan” hoor ik je zeggen. Tja, een Full Size zal best wel wat meer gebruiken maar met de huidige prijzen, die overigens niet zo mooi zijn als in 1993 toen wij voor een galon 96 dollarcent betaalde, is het goed te doen. Op het ogenblik is het gemiddeld $ 2.40 voor een gallon. Wat neerkomt op ongeveer 1.80 euro maar ik heb ook al prijzen van $ 2.10 gezien en dan is het winter waarin de brandstofprijzen traditiegetrouw altijd hoger liggen. Een gallon is 3.79 liter. Voor een liter unleaded betaal je in de VS dus 47 eurocent. Gooi hem nog maar een keer vol hoor!
Tip 2: Huur vanuit Nederland via een reisbureau of het Internet.
En met het Internet bedoel ik dan niet rechtstreeks bij de verhuurmaatschappij maar via een tussenpersoon. Zelf huren wij tegenwoordig via de ANWB site van Hertz na ervaringen met Avis en National en genoeg negatieven verhalen gehoord te hebben over Alamo. Bovendien zijn de auto's van Hertz nooit ouder dan zes maanden.
Tip 3: Mocht je toch bij Alamo huren.....
Sla alle aanbiedingen af als je hier in Nederland het juiste pakket genomen hebt. Ze staan erom bekend dat ze hard-sell methode gebruiken en je allerlei verzekeringen in je mik willen duwen die je niet nodig hebt met een goede reisverzekering en het juiste pakket. Maar zelfs dan moet je nog oppassen met het paraferen en ondertekenen van het contract want voor je het weet ben je toch nog met iets akkoord gegaan wat je niet wilt en/of nodig hebt. Ik loop er in ieder geval met een grote boog omheen. Dan maar wat meer kwijt bij Hertz.
O ja, nog een verhaaltje had ik beloofd. Het jaar weet ik niet meer maar het was bij Avis. Het moet dus heel wat jaartjes geleden zijn. Ter plaatse besloten wij om te upgraden aangezien het een aardige aanbieding was en de Full Size niet echt spectaculair zijn bij Avis. Nu ja, toen in ieder geval niet. We kregen er één mee uit deze klasse. Na ongeveer een week maakte een vrachtwagenchauffeur ons er op attent dat onze remlichten het niet deden. Kan gebeuren en wij naar het dichtstbijzijnde vliegveld Avis. Een half uurtje later weer op weg in een spierwitte Oldsmobiel uit de zelfde prijsklasse die jammer genoeg na twee dagen allerlei toeters en bellen liet afgaan ten teken dat hij een servicebeurt nodig had. Wij weer naar een Avis toe waar men ons eerst een gammele Crown Victoria in onze handen wilde frommelen. Daar ben ik het terrein nog niet mee afgegaan, hup weer een andere al weet ik niet meer welke het was. Een ding was zeker, hij trok naar rechts dus op BWI aangekomen weer inruilen, Helaas nog maar één auto over, een Full Size. Zo waren we voor de laatste week weer terug bij af, wel hadden we nog wat vouchers meegekregen die we konden gebruiken voor de upgrade te betalen of binnen drie maanden een andere auto te huren. Zo gezegd zo gedaan en toen ik bij Avis op Newark de auto inleverde om weer naar Nederland te vertrekken wachten de volgende Avis verrassing. Neeeeee betalen met die vouchers ging niet en nee hij kon niet vertellen waarom en de manager zou er pas weer over een uur zijn. Helaas konden wij daar niet op wachten aangezien we een vlucht moesten halen. Ik heb de man nog nog wel even haarfijn verteld hoe ik over hem en het bedrijf Avis dacht.
Nu mogen jullie driekeer raden of wij ooit nog bij Avis in de VS iets gehuurd hebben.
Tip 1: Huur niet kleiner dan een Full Size .
De meeste gaan 3 of 4 weken en al die tijd is zo'n auto min of meer je huis. Je brengt er aardig wat tijd per dag in door en geloof mij dat wil je niet in een economy car doen. Het prijsverschil is niet groot en je hebt een veel betere en ruimere wagen als je voor een Full Size of hoger gaat.
”Maar de benzine dan” hoor ik je zeggen. Tja, een Full Size zal best wel wat meer gebruiken maar met de huidige prijzen, die overigens niet zo mooi zijn als in 1993 toen wij voor een galon 96 dollarcent betaalde, is het goed te doen. Op het ogenblik is het gemiddeld $ 2.40 voor een gallon. Wat neerkomt op ongeveer 1.80 euro maar ik heb ook al prijzen van $ 2.10 gezien en dan is het winter waarin de brandstofprijzen traditiegetrouw altijd hoger liggen. Een gallon is 3.79 liter. Voor een liter unleaded betaal je in de VS dus 47 eurocent. Gooi hem nog maar een keer vol hoor!
Tip 2: Huur vanuit Nederland via een reisbureau of het Internet.
En met het Internet bedoel ik dan niet rechtstreeks bij de verhuurmaatschappij maar via een tussenpersoon. Zelf huren wij tegenwoordig via de ANWB site van Hertz na ervaringen met Avis en National en genoeg negatieven verhalen gehoord te hebben over Alamo. Bovendien zijn de auto's van Hertz nooit ouder dan zes maanden.
Tip 3: Mocht je toch bij Alamo huren.....
Sla alle aanbiedingen af als je hier in Nederland het juiste pakket genomen hebt. Ze staan erom bekend dat ze hard-sell methode gebruiken en je allerlei verzekeringen in je mik willen duwen die je niet nodig hebt met een goede reisverzekering en het juiste pakket. Maar zelfs dan moet je nog oppassen met het paraferen en ondertekenen van het contract want voor je het weet ben je toch nog met iets akkoord gegaan wat je niet wilt en/of nodig hebt. Ik loop er in ieder geval met een grote boog omheen. Dan maar wat meer kwijt bij Hertz.
O ja, nog een verhaaltje had ik beloofd. Het jaar weet ik niet meer maar het was bij Avis. Het moet dus heel wat jaartjes geleden zijn. Ter plaatse besloten wij om te upgraden aangezien het een aardige aanbieding was en de Full Size niet echt spectaculair zijn bij Avis. Nu ja, toen in ieder geval niet. We kregen er één mee uit deze klasse. Na ongeveer een week maakte een vrachtwagenchauffeur ons er op attent dat onze remlichten het niet deden. Kan gebeuren en wij naar het dichtstbijzijnde vliegveld Avis. Een half uurtje later weer op weg in een spierwitte Oldsmobiel uit de zelfde prijsklasse die jammer genoeg na twee dagen allerlei toeters en bellen liet afgaan ten teken dat hij een servicebeurt nodig had. Wij weer naar een Avis toe waar men ons eerst een gammele Crown Victoria in onze handen wilde frommelen. Daar ben ik het terrein nog niet mee afgegaan, hup weer een andere al weet ik niet meer welke het was. Een ding was zeker, hij trok naar rechts dus op BWI aangekomen weer inruilen, Helaas nog maar één auto over, een Full Size. Zo waren we voor de laatste week weer terug bij af, wel hadden we nog wat vouchers meegekregen die we konden gebruiken voor de upgrade te betalen of binnen drie maanden een andere auto te huren. Zo gezegd zo gedaan en toen ik bij Avis op Newark de auto inleverde om weer naar Nederland te vertrekken wachten de volgende Avis verrassing. Neeeeee betalen met die vouchers ging niet en nee hij kon niet vertellen waarom en de manager zou er pas weer over een uur zijn. Helaas konden wij daar niet op wachten aangezien we een vlucht moesten halen. Ik heb de man nog nog wel even haarfijn verteld hoe ik over hem en het bedrijf Avis dacht.
Nu mogen jullie driekeer raden of wij ooit nog bij Avis in de VS iets gehuurd hebben.
vrijdag 2 maart 2007
Oops, we did it again
Een kleine wijziging in de reis. In plaats van op 9 mei vast op weg te gaan naar Cincinnati blijven we toch maar in de buurt van Chicago. Ik zag namelijk een mogelijkheid om de Cubs aan het werk te zien op
Nadeel van deze verandering is dat we de volgende dag heel vroeg opmoeten om op tijd in Cincinnati te zijn, nu ja de Cubs hebben dit jaar een heel aardig team en een bezoekje aan het mooiste ballpark in het MLB is altijd goed. Je moet er wat voor overhebben.
Hotel: Courtyard Chicago Southeast/Hammond
Tickets: Section 209/3 row 21 seat 1 en 2
Wanneer: 9 mei 2007
Nadeel van deze verandering is dat we de volgende dag heel vroeg opmoeten om op tijd in Cincinnati te zijn, nu ja de Cubs hebben dit jaar een heel aardig team en een bezoekje aan het mooiste ballpark in het MLB is altijd goed. Je moet er wat voor overhebben.
Hotel: Courtyard Chicago Southeast/Hammond
Tickets: Section 209/3 row 21 seat 1 en 2
Wanneer: 9 mei 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)
