De vlucht was vervroegd van 15:15 naar 15:05 dus we reden wat eerder langs de drogist voor een stick tegen koortslip – ja want er breekt paniek uit als ik dat niet bij me heb – en zonder enige verkeersproblemen zetten we de auto op lang parkeren neer. De incheckpilaar deed precies wat wij wilden, de bagage drop off dame ook en binnen een uur na vertrek thuis, liepen we door de douane heen.
We hoefden niets te hebben bij de winkeltjes dus we gingen meteen naar de business lounge van KLM. Maarja,dat weten jullie want ondanks de slechte wireless ontvangst heeft Bill gisteren daar al wat over geschreven.
Bij de gate kwamen we er achter dat er een technisch probleem met het vliegtuig was. Ze konden het repareren maar moesten toestemming krijgen vanuit Minneapolis om te mogen vertrekken. Wij vermoeden dat er niets kapot was maar dat er een naam gecheckt moest worden. Om kwart voor vier zaten we in de lucht op de achterste rij van Business Class.
De vlucht was net zo als de rest van de dag dus het verliep gladjes. Ik heb nog even vreselijk gehuild om "The bridges van Madison County, en William lachte mij daarom uit.....
Het voordeel van de laatste rij in BC is dat je ook als eerste eruit kan.
We liepen om kwart voor vijf (half uur te laat weg en een kwartier op oorspronkelijke tijd terug) de douane hal binnen: LEEG! We waren als eerste door de douane, kregen als vijfde onze koffers en als tweede een taxi. Om kwart over vijf waren we al ingecheckt in het hotel en liepen we naar Joe’s om Nils en Heppie te ontmoeten.Het was een hele gezellige avond. Zó gezellig dat we maar afspraken om vanavond over te slaan en een dagje te pikken om te acclimatiseren. We werden vroeg wakker vandaag maar daarover in het volgende stukje meer.
Boston 2 mei 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten