De terugreis!

We waren nu gelukkig zó ingecheckt en na een maaltijd van een paar van de KLM bonnen hebben we in de business lounge wat gedronken en gegeten. Sommige mensen vinden het zonde van het geld maar los van de hele ruime plekken word je beter behandeld, kun je gelijk doorlopen bij het boarden, krijg je beter eten, kun je je eigen films uitzoeken, mag je als eerste uitstappen en komen je koffers ook weer als eerste eruit. Al met al blijft 10 uur vliegen een takkeneind maar het is wel erg aangenaam.

Terug in ons eigen land kom je toch een beetje van een koude kermis thuis als je een maand lang – soms wat overdreven – service hebt gehad. De bus naar P3 was zo vol dat we de eerste voorbij moesten laten gaan. De tweede bus stopte een beetje verder dan waar wij stonden en het scheelde niet veel of we hadden ook niet met de tweede bus mee gekund. De chauffeur bleef lekker zitten waar hij zat en werkelijk niemand wachtte hun beurt af of hielp elkaar. Maar ach, we zijn relaxed en de eikel die een koffer op mijn voet zette kon pas als laatste de bus weer uit.

De auto deed het gelukkig in één keer en binnen een poep en een zucht waren we thuis en zat de eerste was in de wasmachine. De derde was hangt nu te drogen en uitgeblust zijn we onszelf wakker aan het houden.

Bedankt voor het lezen van de blog en de leuke reacties die we kregen op de blog en via mail.

San Francisco, 2 juni 09:00 – Amsterdam 3 juni 10:28 – Den Haag 12:45 (03:45 VS tijd) en als we gaan slapen zal het zo’n 21:00 zijn (12:00 VS tijd). Pffffffffffffffffffft Is het nu nog geen 9 uur!

We kijken terug in ieder geval terug op een heerlijke vakantie!

Nog een keer proberen

Zo vandaag zaterdag gaan we het nogmaals proberen om thuis te komen. We zitten al in de BL van NW airlines en die grote Boeing van KLM staat al klaar. Nog anderhalf uur en we gaan, we zitten in het bovengedeelte van het vliegtuig.

Tot in Nederland en dan volgt het laaste stukje van WILLEKE, ha, ha.

Bill

BTW, heeft mijn meissie netjes bijgehouden deze blog nietwaar?!

Extra innings………………..

Je moet alles in je leven een keer meegemaakt hebben dus ook het missen van een vlucht.

Toen William de bevestiging van KLM binnenkreeg een paar maanden geleden, heeft hij direct gebeld om te vragen of 45 minuten overstaptijd op San Francisco voldoende was. Door KLM werd bevestigend geantwoord dus monter en opgetogen stapten wij vanmiddag uit de Alaska Air vlucht en spoedden wij ons naar de International terminal om daar slechts twee dames van KLM de boel op te zien ruimen. Ja, echt waar: De vlucht was 10 minuten vertraagd maar inchecken kun je tot slechts uiterlijk 1 uur voor vertrek van de vlucht doen. Dat kon er ook nog wel bij nadat ik in Seattle aan het einde van de roltrap plat op mijn gezicht was gegaan dwars over mijn koffer heen. William had niks door en toen ik hem riep draaide hij zich om en raapte mijn zonnebril op in plaats van mij.

Enfin, van service bij de KLM incheckbalie in San Francisco hadden ze nog niet gehoord: omdat de eerste dame nogal ongegeneerd riep dat we maar een klacht bij Alaska moesten indienen, ben ik gaan praten met de tweede dame en toen ze door kregen dat we business class “patiënten” waren en dat de reis door KLM zelf was bevestigd en uitgezocht, boden ze aan de supervisor te bellen. Zo gezegd zo gedaan en na even wachten op de supervisor zei hij dat we op de wachtlijst van British Airways konden staan, met een overstap in Londen. Hij zag onze gezichten en hij bood ons zonder aarzelen een gratis nacht in het Hyatt aan, tickets op de vlucht van morgen en $50 aan coupons om te eten op het vliegveld. Nou, dat namen we dan maar aan – ja wat moet je anders – en een uur later stonden we (godzijdank mét bagage) in een Hyatt hotelkamer.

William keek op internet en hij zag dat Oakland Athletics thuis speelden en natuurlijk besloten daar naartoe te gaan. Ze hebben helaas verloren met 2-3 van de Minnesota Twins maar toen wij weggingen – omdat het een rit van 55 minuten is met de BART hebben we het einde van de wedstrijd niet gezien – stond het nog 1-1. Samen met Droef de A's hond liggen wij (jawel) honkbal te kijken.

Het is nu middernacht en zo hebben wij de vakantie een dagje verlengd, extra innings zogezegd!!

San Francisco, 1 juni 2007

Mooi afscheid!

Het was alweer een stralende dag en het heerlijke weer deed ons vergeten dat het de laatste dag van onze vakantie was. Ja, morgen telt ook nog maar dát is voornamelijk een reisdag.

Om 1 uur zaten we op de Champagne Lady voor een 2 uur durende cruise over lake Union en lake Washington. We zagen het huis van Bill Gates, de house boats van Seattle en natuurlijk ook het floating home uit de film Sleepless in Seattle. Dit alles in de stralende zon en het briesje van het varen. We hebben trouwens een bald eagle gezien, maak de foto maar eens wat groter dan kun je het bewijs zien.

Na twee uur varen liepen we op ons gemak naar Elliot’s Oister bar en hebben samen een dozijn heerlijke oesters naar binnen geslobberd. Via ons hotel om onze trui te pakken voor de wedstrijd tussen de Texas Rangers en de Seattle Mariners. Voor zover wij weten is hij géén familie maar het is wel grappig om de naam Teixeira op de borden te zien.

We hebben Thais gegeten in het ballpark en we hebben op lekkere zachte stoeltjes naar een leuke wedstrijd gekeken. De Mariners wonnen met 5-9 en dat maakte de laatste avond hier nog leuker.

We hebben besloten dat we de koffers morgenochtend inpakken. Nu maar hopen dat we het maximum gewicht niet overschrijden want we hebben weinig tijd om nog een tas te kopen of een pakje op te sturen ;)

Seattle, 31 mei 2007