zondag 27 mei 2007

Reisdag 5: Niet storen vóór de eerste bak koffie!

We hebben gisteren de hele dag gelopen in de verscheidenheid aan casino’s die Las Vegas rijk is, winkeltjes gekeken en wat dingen gekocht (geen pakjes en geen schoenen)de en uitgebreid naar de fonteinen bij de Bellagio gekeken. De dag was zó voorbij maar we waren alletwee helemaal verrot.

Toch nog naar minor league honkbal geweest, de Las Vegas 51’s. De ene teleurstelling volgde de andere op want allereerst hadden ze geen mascotte terwijl Cosmo zo ontzettend leuk is, daarna kwam een gezin op de twee rijen voor ons zitten die totaal geen enkele interesse toonde in de wedstrijd en alleen met elkaar zaten te kakelen en met de kinderen zaten te spelen en het pinnetje wat ik gekocht had bleek achteraf een magneetje te zijn. Gelukkig heb ik van de 200 dollar nog 100 dollar overgehouden dus we hebben 175 dollar winst. Daar gaan we de laatste week lekker een keertje van eten ofzo!

Vanmorgen was zogezegd een beetje minder. Omdat we vrij laat gingen slapen was de wekker een onwelkome verrassing om half 7. De rental cars return was precies 10 minuten vanaf het hotel maar de auto kon niet gewoon worden uitgecheckt. Dus even naar beneden en het was zó gepiept. Tot grote ontevredenheid van mijn brombeer, moest hij samen met de Alamo, National en Dollar klanten in één bus zitten. Hij is zó gehecht aan de gele Hertz bus dat hij helemaal van zijn stuk was. In de hal was Alaska Air helemaal aan het einde van de grote rij aanbieders en ineens was iedereen incompetent en lastig. Bij de douane ondergingen we de gebruikelijke “routine” die ineens veranderd was in het woord “vernedering” en nadat wij voor 2 sandwiches en 1 fles water $ 21 betaalden moesten we inchecken met een flink aantal Aziaten dat geen woord Engels sprak. Het behoeft geen uitleg dat Bill ‘brombeer’ Teixeira het om 9 uur ’s ochtends al helemaal gehad had en toen het vliegtuig met een half uur vertraging om half tien ging taxiën heb ik mijn oogjes maar dicht gedaan. Gelukkig kreeg hij in het vliegtuig zijn eerste bakkie koffie!

In Seattle kwamen de koffers wat laat en de nieuwe koffer was aardig beschadigd waar je overigens niets aan kunt doen, dus daar zette wij ons zó overheen. De auto is prima en we zaten zó op de snelweg richting Portland Oregon. De natuur is mooier en stukken rustgevender dan de droge hitte in de woestijn en we worden er zichtbaar rustiger van. Hoewel het ongeveer 15 graden Celsius scheelt met Vegas zitten we om 13:00 uur lekker buiten onze lunch op te eten en de Oreo’s die ik kocht gaan er ook zó in. Het gebrek aan slaap plus de reisstress maken het toch nog een lange dag maar de eerste aanblik van Portland doet ons onze vermoeidheid aardig vergeten. Het is een ontzettend vriendelijke stad en we zijn zonder ons ongemakkelijk te voelen gewoon naar ons hotel teruggelopen vanuit Henry’s Tavern waar we een paar uur heerlijk hebben zitten eten en drinken.

Morgen zullen we lekker rustig aan doen en onze ogen uitkijken naar alle Gothic types die hier voor een conferentie zijn neergestreken.

Portland, 26 mei 2007

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik ben geen brombeer, iedereen was uitermate vervelend! Ha, ha, ha.