Winneke Remmerswaal 1

Ver weg van Fenway Park

Door HENNY HAGGEMAN
Woensdag 14 september 2005 - DEN HAAG – Win Remmerswaal! (51) was de eerste Nederlandse honkballer die speelde in de Major League. Zittend in een rolstoel in een Haags verzorgingshuis is Fenway Park, de thuisbasis van de Boston Red Sox, ver weg.

Win Remmerswaal kijkt in zijn kamer in het Haagse verzorgingshuis Sammersburg niet naar het WK honkbal. De oud-pitcher van de Boston Red Sox houdt zich afzijdig van het evenement dat in Nederland wordt gehouden, omdat hij vindt dat de beste honkballers van de wereld niet op het WK spelen maar in de Amerikaanse Major League.

Dat zegt althans zijn vader Jaap (80) die zijn enige nog in leven zijnde –maar slecht aanspreekbare– zoon tweemaal per week bezoekt. De enige visite (jaarlijks met kerst) die Remmerswaal verder krijgt, is van zijn dochter uit een huwelijk met een Italiaanse. De wereld van de man die als eerste Nederlander speelde in het Amerikaanse honkbalwalhalla, is klein sinds hij in 1997 met een hersenbeschadiging uit een coma ontwaakte.

De vier zonen Remmerswaal waren begin jaren zestig nauwelijks weg te slaan van het honkbalveld van Wassenaar, dat vlak achter het ouderlijk huis ligt. ’Winneke’ (de derde in de rij, geboren in 1954 en vernoemd naar Winston Churchill) werd het fenomeen. Op zijn achttiende debuteerde de werper van het Haagse Storks in Oranje, twee jaar later tekende hij een onbereikbaar geacht contract in de Verenigde Staten.

In de VS werd Remmerswaal al snel getypeerd als ’flaky’, vrij vertaald: grillig buitenbeentje. Als speler van de Red Sox maakte hij zich onsterfelijk in de aanloop naar de wedstrijd tegen de New York Yankees. In de Big Apple versliep Remmerswaal zich in het spelershotel. Hij besloot een taxi te nemen naar het stadion. De chauffeur zette echter koers naar het Shea-stadion, waar die dag de Jets een American football-wedstrijd zouden spelen. Remmerswaal kwam er pas in de kleedkamer achter dat hij verkeerd zat.

Remmerswaal zou over twee periodes (in 1979 en 1980) in totaal slechts 22 wedstrijden in de Major League spelen voor Boston Red Sox. Hij kon het niveau aan zonder uit te blinken, maar een peesontsteking in zijn werparm zorgde al in 1980 voor een vroegtijdig einde van zijn Amerikaanse carrière. De pitcher kon zijn snelle bal niet meer gooien. „Hij rook aan het sterdom en vertoefde een moment tussen de groten der aarde“, zegt zijn vader. „Maar toen hij het grote geld wilde binnenhalen, liep het mis.

Ik heb hem ook nooit op Fenway Park, thuishaven van de Red Sox, zien spelen. Voordat ik hem kon bezoeken, was Wins Amerikaanse carrière ineens voorbij.“ Zonder fast ball kon Remmerswaal nog wel in Italië terecht bij Parma, waar hij trouwde. Later werd hij er coach.

Toen kwam het verval. Hij scheidde van zijn Italiaanse vrouw en keerde terug naar Nederland, waar hij onderdeel werd van het drama van de familie Remmerswaal. Binnen een tijdsbestek van tien jaar verloor vader Remmerswaal behalve zijn vrouw ook zijn zonen Harry, Hans en Jerry.

Win is de enige die de dans ontsprong, maar ook hem trof het noodlot. Hij raakte aan de drank en begon een zwervend bestaan te leiden. Zijn levensstijl resulteerde in een dubbele longontsteking, uitmondend in pleuritis. De oud-honkballer was pas 42 jaar toen hij in coma raakte. Hij werd opgegeven, maar ontwaakte drie weken later met een hersenbeschadiging.

De eens gevierde werper zit nu in een rolstoel, heeft moeite met eten en communiceert moeilijk. „Hij is ver weg van Fenway Park“, zegt zijn vader, die net als zijn enig overgebleven zoon berust in zijn lot.